Bugün bir alıntı buldum:

Pazar asla kimseye acımaz.
Acını hiç umursamadı.
Uzun bir süre donakaldım, bir zamanlar kendimi hatırladım.
Her gün dolup taşan umutlarla pazara dalıyorum, defalarca biçiliyor.
Bir kez daha yalnızlık içinde kendime soruyorum:
"Neden çabaladım ama hala kaybediyorum?"
Sonradan anladım
Pazar, yenmek için değildir.
O bir aynadır, insan doğasının açgözlülüğünü ve korkusunu yansıtır.
Gerçek rakibim, her zaman sadece kendimdir.
Livermore bir ömür boyu bir cümle kazandı:
"Pazarın koşullarına uyum sağlamak, hayatta kalmak için gereklidir."
Taoizm der ki: "En iyi olan su gibidir, her şeye fayda sağlar ama rekabet etmez."
Piyasa ile tartışma, duygularla tartışma, kendinle tartışma.
Pazar hâlâ soğuk.
Ama kalbim, dünden daha huzurlu.
—Gece yarısı kendime, hala peşinden koşan sana bırakıyorum.